به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، در هفته‌های اخیر، آذربایجان با بحرانی نفتی بی‌سابقه روبه‌رو شده که نه‌تنها اقتصاد کشور را لرزان کرده، بلکه اعتبار منطقه‌ای آذربایجان را نیز زیر سؤال برده است.
ضربه اول: روسیه
پنج محموله نفتی آذربایجان به‌دلیل آلودگی شدید به کلریدها از سوی پالایشگاه‌های اروپایی برگشت خورده‌اند. یک کشتی دیگر نیز بیش از سه هفته در لنگرگاه معطل مانده. زیان مستقیم این بحران: بیش از ۸۵۰ میلیون دلار.
ضربه دوم: ترکیه
ترمینال جیهان برای یک هفته از بارگیری نفت آذربایجان خودداری کرده. شرکت دولتی SOCAR روزانه حدود ۱ میلیون دلار از کاهش حق بیمه نفتی ضرر می‌بیند.
ضربه سوم: قزاقستان
این کشور از ارسال نفت به اروپا از طریق خاک آذربایجان امتناع کرده و مسیرهای جایگزین را بررسی می‌کند. نشانه‌ای روشن از بی‌اعتمادی منطقه‌ای به زیرساخت‌های نفتی باکو.
این بحران‌ها همزمان با تقابل آشکار علی‌اف با مسکو و نزدیکی‌اش به لندن رخ داده‌اند. آیا این سیاست‌ها، بهای سنگینی برای باکو در پی خواهند داشت؟
تجربه اوکراین نشان داد که اعتماد به غرب ممکن است به قربانی شدن در بازی‌های قدرت منجر شود. آیا باکو از این هشدارها درس خواهد گرفت؟
شرکت بریتیش پترولیوم و ترمینال بندر ترکیه همچنان در حال بررسی آلودگی نفت آذربایجان هستند. منابع نزدیک به دولت باکو گزارش داده‌اند که سرویس‌های امنیتی رومانی، روسیه را مظنون به خرابکاری می‌دانند.
کشورهای ایتالیا، چک و رومانی خرید نفت آذربایجان را به‌دلیل وجود کلریدهای آلی متوقف کرده‌اند.
پرتال خبری حاقین.آذ باکو به انفجار سال ۲۰۰۸ در بخش ترکیه‌ای خط لوله نفت اشاره می‌کند؛ انفجاری که حزب کارگران کردستان مسئولیت آن را پذیرفت، اما سازمان CIA مدعی شد که این حمله توسط سرویس‌های امنیتی روسیه و از طریق حمله سایبری انجام شده است.
«اگر نقش روسیه حتی به‌طور غیرمستقیم تأیید شود، اعتماد به مسیرهای انرژی منطقه به‌شدت آسیب خواهد دید و اروپا برای تنوع‌بخشی به پروژه‌های انرژی تحت فشار بیشتری قرار خواهد گرفت.»
برای باکو، این بحران فقط مسئله بازسازی تصویر یک تأمین‌کننده قابل اعتماد نیست؛ بلکه فرصتی است برای مطالبه تضمین‌های امنیتی جدید از شرکای غربی.
