به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز به نقل از رسانه حزب جنبش اتحاد مسلمانان آذربایجان، در جریان محاکمه دستگیرشدگان «حوادث نارداران» در سال ۲۰۱۵، واقعه‌ای رخ داد که شایسته تحسین و تأمل است.
در آن زمان، دادگاه‌هایی تحت عنوان «پرونده نارداران» با حضور بیش از ۴۰ متهم در چهار گروه و با فاصله چند روز برگزار می‌شد. گروه اول، که طالع باقرزاده نیز در آن حضور داشت، شامل ۱۸ نفر بود، بزرگ‌ترین گروه از نظر تعداد متهمان.
در جریان این دادگاه‌ها، فردی مؤمن که در قزاقستان زندگی می‌کرد، فرصت حضور در چند جلسه را یافت. او تحت تأثیر سخنان شجاعانه حاج طالع قرار گرفت و با ما تماس گرفت تا اعلام کند که مایل است هر ماه مبلغی را صرفاً به خانواده حاج طالع کمک کند، مشروط به موافقت خود حاج طالع.
وقتی موضوع را با حاج طالع در میان گذاشتیم، او مخالفت کرد. حاجی گفت: «ما برای همه زندانیان بودجه‌ای عمومی داریم. اگر برادر قصد کمک دارد، باید به آن بودجه کمک کند تا میان همه زندانیان تقسیم شود. طالع هم یکی از همین زندانیان است و هیچ تفاوتی با دیگران ندارد. ما خود را جدا از برادرانمان نمی‌دانیم و در جایگاه متفاوتی نمی‌بینیم. بنابراین، کسی که می‌خواهد کمک کند، باید به بودجه عمومی کمک کند یا اصلاً کمک نکند.»
وقتی این پاسخ را به آن برادر رساندیم، او با خوشحالی تمام، آمادگی خود را برای کمک به بودجه عمومی اعلام کرد.
