وقتی رافق تقی در نشریه ی صنعت به اسلام توهین کرد و دستگیر و به مدت دو ماه در زندان در بازداشت به سر می برد، نیروهای وابسته به سفارت آمریکا در آذربایجان شروع به تبلیغات «امتناع از اسلام»! کردند و انجمن نویسندگان آذربایجان ما را در مرکز مطبوعات باکو جمع کرد. به یاد دارم، در آن جا شخصی در این نشست بلند شد و خطاب به نمایندگان سفارت آمریکا گفت: «می خواهم به شما خاطر نشان کنم، نیروهای خلاقی که در این جا جمع شده اند به خاطر این حادثه [بازداشت رافق تقی] از اسلام امتناع نموده اند. سفارت آمریکا نیز مقرر نمود تا به این اشخاص کمک مالی نماید و به آنان گفت که برای دریافت این کمک به نوبت به سفارت مراجعه کنند.
بعد از این خطابه، دوستان قلمی ام جایزه ای به مبلغ 300 دلار از سفارت آمریکا دریافت کردند. این کار برای من بسیار ناراحت کننده و غیرقابل قبول بود. دهانم خشک شد و نطقم ناگهان قطع شد. من بچه نیستم. به کار سفارت خانه ها آشنا هستم. می دانم، وقتی صحبت از 300 دلار می شود، این تنها حلقه ای از حادثه ی اتفاق افتاده و حوادثی است که در آینده اتفاق خواهد افتاد، می باشد.سفارت خانه ها بی جا پول پخش نمی کنند. دست کم، در اسناد خود برای این کارشان باید دلیل و علتی ارائه کنند و این گونه کارهای خیرخواهانه ی خود! را همانند عملیاتی سلسله وار طرح ریزی و اجرا می کنند. از این رو، کارهای ناپسندی که در آینده در انتظار ماست، ناگهان در جلوی چشمان من رژه رفتند. خاموشی گزیدم و این نشست را به آرامی ترک کردم و به ساحل خزر رفتم و نفس راحتی کشیدم.بعد از این که رافق تقی از بازداشت آزاد شد، دیگر انجمن نویسندگان آذربایجان آن انجمن گذشته نبود. سیاسی شده بود. آن هم چه سیاسی شدنی. اگر چه سواد نویسندگانی که در این جا بودند در مورد ایران و اسلام در حد صفر بود اما دوستانم بی خود و بی جهت دائماً ارزش ها را تحقیر می کردند…
منبع: سایت بیرلیک. آذ
[SlideDeck2 id=7300]
