به بهانه بیست و سومین سالگرد وفات شاعر و ادیب مشهور جمهوری آذربایجان

به گزارش پایگاه خبری حقایق قفقاز، ۲۲ آگوست، مصادف با بیست و سومین سالگرد وفات شاعر اهل بیت (ع) و ادیب مشهور آذربایجانی مرحوم «حاج مایل علی یف ناردارانی» (۱۹۳۵- ۱۹۹۹) است. این شاعر اهل بیت (ع) و غزلسرای برجسته؛ از ادبای فضولی پژوه بزرگ معاصر و شخصیتی تاثیرگذار بود و غزل «عارف اولانین سئوگیلی جانانی وطندیر» از حاج مایل توسط خوانندگان متعددی اجرا شده است.

حاج مایل در سال 1935 میلادی  (1314 شمسی) در نارداران متولد شد. وی دارای تحصیلات عالی بود و از جمهوری آذربایجان دکترای افتخاری در رشته زبان شناسی دریافت کرده است. این ادیب برجسته در سال 1999 میلادی (1378 شمسی) چشم از جهان فرو بست و در حرم رحیمه خاتون خواهر امام رضا -(ع) مدفون شد.

تاکنون دو کتاب از آثار حاج مایل در ایران چاپ شده؛ یکی ترجمه برخی اشعارش به فارسی به قلم مهدی نعلبندی؛ دیگری مجموعه اشعار وی با عنوان «عارف اولانین سئوگیلی جانانی وطن دیر» توسط نورالله پورشریف، با مقدمه مصطفی قلیزاده علیار.

آنچه در سرگذشت شعری حاج مایل علی اف نمود بیشتری دارد، رهبری گونه ای نوظهور از شعر در جمهوری آذربایجان است که به نام «شعر انتظار فرج» شناخته شد. یعنی حاج مایل در خلال تفسیر عرفانی اشعار شاعرانی مثل حکیم ملا محمد فضولی و سید عظیم شروانی و عمادالدین نسیمی و راجی تبریزی و دیگران، بابی را برای شاگردان خود گشود که به ظهور دوباره این گونه ادبی در شعر معاصر جمهوری آذربایجان منجر گردید. «حاج علمدار ماهر»، «حاج یاشار جاهد»، «مهر علی عاصم» بعد از ایشان ادامه دهنده این مکتب شعری بوده و هستند و برای اهل بیت شعر گفته اند.

حاج مایل، عرفان و عقاید شیعه را نزد ملا علی طوطی آموخته بود و به واسطه آشنایی با زبان عربی با قرآن و نهج البلاغه مأنوس بود و با الفبای فارسی هم آشنایی داشت و زبان فارسی را کامل می شناخت. وی کسی بود که در دوران کمونیستی با قرآن و نهج البلاغه مأنوس بود و اشعار حافظ و سعدی را می خواند. مانوس بودن شاعری غزل سرا با نهج البلاغه و قرآن در آن دوران حرف بزرگی است. در واقع امثال حاج مایل علی اف زمانی که مساجد به کلوپ و انبار تبدیل می شدند، با قرآن و نهج البلاغه مانوس بود و به تقویت بنیان های دینی در شعر خود مشغول بودند و این همان زمان بوده که در شوروی هر کس را به جرم دینداری دستگیر می کردند، تبعید به سیبری و اردوگاه های کار اجباری را باید تحمل می کرد.