Qafqazagency.ir xəbər verir ki, Dünyanın nifrət mərkəzində olma acısı İsraili bir daha Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş Assambleyasında hədəfə çevirdi. Çıxış edənlərin böyük əksəriyyətinin İsrailin soyqırım siyasətini tənqid etməsinin ardınca İsrailin baş naziri Benyamin Netanyahunun çıxışı zamanı zalı tərk edən dövlət nümayəndəlikləri aparteid rejiminə nifrətlərini açıq şəkildə nümayiş etdirdilər.
Bu vəziyyət artıq çoxşaxəli etirazların İsrailin dünya üçün nə qədər böyük təhlükə yaratdığının əyani nümunəsidir. Bütün insani sərhədləri aşan İsrail vəhşiliyinə ilk rəsmi reaksiya Beynəlxalq Cinayət Məhkəməsindən gəldi və İsrail rəsmiləri barəsində həbs qərarı verildi. Ardınca Cənubi Afrikanın Qəzza zolağındakı müharibəni soyqırım kimi qiymətləndirməsi dünyada İsrailə qarşı nifrəti daha da alovlandırdı.
Bu proses azadlıqsevər insanların etirazlarını gücləndirdi. İsrailin dinc sakinləri qətlə yetirməsi, Qəzzada qida və su qadağası tətbiq etməsi insanlıq adına ləkə kimi qiymətləndirildi və geniş etiraz dalğalarına səbəb oldu. Son bir il ərzində 6 mindən artıq etiraz aksiyası keçirən insanlar dünyanı İsrailin zülmünü insanlığa qarşı cinayət kimi tanımağa məcbur etdilər.
Nəticədə Birləşmiş Millətlər Təşkilatı İsrailin Qəzzada soyqırım törətdiyini və müharibə cinayətləri həyata keçirdiyini tanıdı. Bu, təkcə siyasi qərar kimi yox, mədəniyyət, iqtisadiyyat, elm və idman da daxil olmaqla çoxsaylı sahələrdə İsrailin “dünyanın bir nömrəli təhlükəsi” kimi təcrid olunması ilə nəticələndi.
Son olaraq, BMT-də məruzəçilərin çıxışları bir daha göstərdi ki, dünyanın təkcə xalqları deyil, dövlətləri də İsrail haqqında mənfi rəy formalaşdırır və Fələstini dövlət kimi tanımaqla öz mövqelərini açıq şəkildə ortaya qoyurlar.
Təəssüf ki, Azərbaycan hakimiyyəti bu dəfə də nə regional, nə ideoloji, nə də siyasi nəticələrə əhəmiyyət vermədən məsələni görməzdən gələrək İsrailin vəhşilikləri qarşısında susqunluq nümayiş etdirdi. Bu da səbəbsiz deyil – əsas səbəb Azərbaycanın İsrailə neft ixracıdır.
Bəzi şəxslərin məsələni “dost və müttəfiqlik” prizmasından izah etməyə çalışması incə bir məqamı nəzərdən qaçırır. Azərbaycan dost və müttəfiq kimi Türkiyə ilə qardaşdır. Türkiyənin müharibə zamanı Azərbaycanın yanında olması və Qarabağ məsələsinin həllində göstərdiyi dəstək danılmazdır.
Bununla yanaşı, İsraillə də “dost və müttəfiqlik” münasibətləri mövcuddur. 44 günlük müharibə zamanı İsraildən silah alınması da bu əlaqələrin nümunəsi kimi göstərilir.
Hazırkı vəziyyətdə İsrail Türkiyə ilə ən gərgin münasibətləri yaşayır. Hətta İsrail tərəfindən Türkiyənin ərazi bütövlüyünə qarşı təhdidedici xəritələrin yayılması, bu ölkənin ərazisinə iddialı çıxışlar edilməsi açıq düşmən mövqeyini ortaya qoyur. Türkiyənin İsrailə adekvat cavab verəcəyinə dair xəbərdarlıqları isə gərginliyin qırmızı xəttə yaxınlaşdığını sübut edir.
Belə olan halda Azərbaycan qəti qərar verərək bu iki dövlətdən biri ilə münasibətlərini tənzimləməlidir. Azərbaycan bu prosesdə sadəcə dost və müttəfiq kimi yox, qardaş, qonşu və eyni ideologiyanı paylaşan ölkə kimi Türkiyənin yanında olmalıdır. Bu, təkcə İsrailin dünya üçün nifrət obyektinə çevrildiyinə görə deyil, həm də qardaş Türkiyə və region üçün təhlükə yaratdığına görə edilməlidir.
Lakin Azərbaycan rəhbərliyi belə bir qərar üçün tələsmir. Dəfələrlə öz ərazisini İsrailin danışıqlar masası üçün açıq məkana çevirsə də bu günə qədər heç bir uğurlu nəticə əldə edə bilməyib. Son BMT sessiyasında dünyanın demək olar ki, bütün dövlətləri İsraili soyqırım törətməkdə ittiham etsələr də, rəsmi Bakı susqunluğunu qorudu.
Məsələdə əsas səbəb Azərbaycanın İsrailə qarşı açıq mövqe nümayiş etdirməməsidir və bu da neft ixracı ilə bağlıdır. Əks halda, Türkiyə ilə Azərbaycan arasında bütün digər sahələrdə münasibətlər son dərəcə isti və yaxın xarakter daşıyır. Yeganə fərq İsrailə neft satışıdır ki, bu da Ankara ilə Bakı arasında müəyyən ziddiyyət yarada bilər.Beləliklə, Azərbaycan hakimiyyətinin iqtisadi maraqları dostluq və qardaşlıq münasibətlərini kölgədə qoyacaq qədər önəmli hesab olunur. Bu isə ayrıca araşdırma mövzusu ola bilər. Lakin bir həqiqət dəyişmir: ölkə rəhbərliyi öz maraqlarını region və qonşu ölkələrdən üstün tutaraq, İsrailin cinayətlərinə göz yumdu və dünya üçün aparteid rejim olan bu dövlətin hərəkətlərinə susqunluq göstərdi.
